Every day, in every city and town across the country
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo[1]. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus.Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest[2]. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Photo by Fahrul Azmi / Unsplash
Sed tamen intellego quid velit. Non est igitur summum malum dolor. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Non igitur bene. Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur. Quamquam[3] haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Qui-vere[4] falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.
Utilitatis causa amicitia uae quo sunt excel ores, eo dant clariora indicia naturae.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.
Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed tamen intellego quid velit. Non est igitur summum malum dolor. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Non igitur bene. Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.